Kwikporosimetrie: de PASCAL

Kwikporosimetrie is een van de meest geschikte technieken om de poreuze structuur van vaste stoffen op een kwantitatieve manier te bepalen. De techniek levert zeer betrouwbare informatie over poriegrootte- en volumedistributie, deeltjesgroottedistributie, schijnbare dichtheid en specifiek oppervlak van de meeste vaste stoffen.

Kwikporosimetrie is gebaseerd op de meting van de hoeveelheid kwik, die in de porieen van een vaste stof kan worden gebracht bij verschillende drukken (kwikintrusie). De mate van drukopbouw is kritisch voor de analyse omdat altijd een bepaalde tijd nodig is om een evenwicht te bereiken tijdens het vullen van de porieen. Dit laatste is afhankelijk van de poriediameter, de vorm en de complexiteit van het porie-netwerk. De Pascal kwikporosimeters maken gebruik van een speciaal meetprincipe ook wel bekend als “Pressurization by Automatic Speed-up and Continuous Adjustment Logic”. Bij deze methode start de drukopbouw langzaam maar zal bij afwezigheid van porieen de drukopbouw versnellen tot een maximum gedefinieerde snelheid. Zodra echter kwikintrusie plaatsvindt zal de drukopbouw vertragen echter ZONDER, dat de drukopbouw geheel tot stilstand komt.